Starten, vallen, opstaan en cyclisch ondernemen.

Er was eens…

Een enthousiaste jonge moeder die haar eerste stappen in de ondernemerswereld zette. Vol vuur en moed gaf ik -tussen het bemoederen door -mijn zaak Arbol vorm. Ik leerde snel bij over financiële- en marketingsplannen, social media, netwerken enzovoorts. Het boeide me allemaal mateloos. Na een tijd begon ik “iets” te missen: het voelde vooral als doen, doen en nog meer doen. Maar hoe zit het met zelfzorg? Jezelf en je zaak laten ‘zijn’? Langzaam maar zeker groeide het verlangen naar een “andere” manier van ondernemen. Ik zocht en ik vond een spoor.

Ik leerde luisteren naar mijn intuïtie; merkte dat geïnspireerde (facebook- en blog)posts en acties veel meer opbrachten dan “must do” posts en acties. En ik leerde vooral vertrouwen. Ik kon steeds vaker voelen dat er iets was als flow: ik kende dat al binnen het schilderen maar binnen het ondernemen was dat nieuw. Ik merkte dat de beweging van naar binnen gaan -luisteren - datgene wat ik hoor naar buiten tot expressie brengen ook werkt binnen het ondernemen: er is ook zoiets als een cyclisch creatief proces binnen je onderneming.

Tijdens dit hele proces van persoonlijke -en professionele ontwikkeling kwam er ook een groot dieptepunt: mijn partner en ik gingen uiteen.

Gebroken droom: ‘the broken circle breakdown’

De scheiding bracht veel verlies met zich mee: mijn droom viel in honderden stukjes uiteen. Een intens rouwproces om het verlies van mijn partner, gezin en ‘onze’ droom. En rouw om het verlies van mijn huis, mijn werkplaats, atelier en financiële zekerheid. Ik kon enkel nog terugvallen op mezelf.

Dit deed me in actiemodus schieten (lees angst): ik begon hard te werken (want ja zo gaat dat als alleenstaande zelfstandige moeder) Na enkele maanden wist en voelde ik dat dit niet de weg was en ging ik op zoek naar antwoorden in mezelf.

Onderduiken en herstellen

Ik luisterde opnieuw goed naar mijn intuïtie en die stelde andere vragen. Niet langer vragen zoals: “welk resultaat wil ik vandaag?”, “hoe kan ik zoveel (of meer) doen als mijn concurrenten?”, “Hoe kan ik vandaag zoveel mogelijk inkomen genereren?’, ‘waarom slaag ik er niet in en zij wel?”, “Ben ik vandaag opgemerkt?”, “Heb ik vandaag bevestiging gekregen van anderen?”. Maar wel: “Wat is mijn creatieve prioriteit op dit moment?”, “In welke cyclische fase bevindt mijn onderneming zich nu?”, “Hoe deel ik vandaag mijn gave en ontvang ik voldoende terug hiervoor?”, “Hoe zit het algemeen met mijn energie?”, “Hoe kan ik co-creëren met anderen?”, “Hoe kan ik mezelf (opnieuw) verbinden met mijn intuïtie voor ik begin met werken?”, “Ben ik in contact met mijn creatieve flow?”, “Waarvoor kan ik dankbaar zijn vandaag?”, “Hoe waardeer ik geld en ben ik verbonden met overvloed?”.

Ik wist al lang dat er in het ondernemen, net zoals in je leven een cyclische beweging zat maar ineens voelde en leefde ik dit ook. Ik zie het zo: onze planeet heeft 4 verschillende seizoenen die het leven van planten en dieren beïnvloedt. De maan heeft 4 verschillende fasen die een invloed uitoefenen op de getijden. De vrouw heeft een cyclus met 4 verschillende fasen die een invloed uitoefenen op voortplanting én op haar energie. Het creatief proces kent ook verschillende fasen. Het lijkt me natuur-lijk dat er ook in onze onderneming -die een onlosmakelijk deel van ons is- een cyclische beweging is. Ik ervaar een winter (stilte, broeden, rusten), een lente (ontkiemen, nieuwe ideeën, expressie), een zomer (bloei, dynamiek, zichtbaarheid) en een herfst (loslaten, oogsten) in mijn onderneming. En soms ervaar je maanden zomer, een andere keer een lange winter en misschien is er het volgend jaar een evenwichtige afwisseling. Het is wat het is en hoe meer je je overgeeft aan een bepaald seizoen binnen je zaak, hoe meer je uiteindelijk zal oogsten. En het geloof dat niets doen niet productief is voor je onderneming heb ik ondertussen laten vallen: het levert net veel op. Om woorden van Rumi te lenen:

We geloven al veel te lang dat we moeten streven naar voortdurende bloei en oogst: meer is beter. Het stijgend aantal mensen met burnout en depressie tonen ons de vruchten van dat verlangen naar een voortdurende zomer. Wat als we het nu eens doen zoals de natuur het al eeuwen doet?

“Nature doesn’t hurry and yet everything is accomplished.” -Lao Tsu

Tijdens mijn zoektocht werd me ook een ander iets helder: ik mag verder dan mijn talenten kijken : ik heb uit te zoeken wat mijn missie in deze wereld is en net die talenten in te zetten die mijn missie ondersteunen. Vanuit die plek ben ik sterk verbonden met mijn essentie. Zo werk ik vanuit creatieve flow. Zo voelt ondernemen ontspannend en voedend.

‘Bovenkomen’: zichtbaar maken van een nieuw verhaal

Het moment dat ik besliste om naar buiten te brengen hoe ik deze manier van ondernemen leef en ervaar, was weer een boeiend proces: zo eentje dat zich steeds aandient telkens wanneer ik op het punt sta iets wat belangrijk en “groots” voelt te doen. Op zo’n moment komt de (bange) criticus stevig op de voorgrond: “het bestaat al”, “wie ben jij om…”, “doe eens iets dat origineel is…”, zou je niet nog net iets meer ervaring opdoen?”. Ondertussen weet ik al dat mijn criticus op het toneel zal verschijnen en richt ik me op een wijs stuk in mezelf: ik voel dat de tijd rijp is om mijn deel (van een groter geheel) naar buiten te brengen én er volledig in te gaan staan. Hoe ik wist dat het tijd was? Omdat ik ineens ontspanning en vertrouwen voelde.

Wat is nu mijn deel? Mijn missie?             

Mensen begeleiden naar hun authentieke en meest inspirerende expressie van zichzelf én hun onderneming. Ik breng mensen bij hun missie/gave, help hen deze serieus te nemen (en dus als waardevol te voelen) én ze op geheel eigen-wijze in de wereld neer te zetten.   

“The meaning of life is to find your purpose.

The purpose of life is to give it away.”

             -Pablo Picasso

 Mijn verhaal is er één binnen een groter verhaal: ik ben niet de enige die deze verandering in bewustzijn ervaart: met mij zijn er velen. Dit benoem ik niet om mezelf te minimaliseren, wel integendeel om mijn eigen bijdrage een waardevolle plaats te geven. En, last but not least: om jou te inspireren jouw gave zichtbaar te maken.

So, I invite you to toss a pebble into the world, take a dearing leap and inspire another circle.

with love,

Ilse