Wintertijd: hoe niets doen heel efficiënt kan zijn.

Ondergronds is alles zich aan het klaarmaken om naar buiten te komen. Om zichtbaar te worden. 
De winter is een periode om jezelf te voeden en herbronnen: denk maar aan het land dat even braak ligt zodat het zich kan hernieuwen. Het is een periode van rusten in een donkere én voedende tijd. Dit seizoen kan alleen maar vruchtbaar zijn als je ze kan toelaten: als je de tijd van 'braak liggen' en van 'niet bewerken' van het oppervlak (de buitenwereld) omarmt. Dan krijgen zaadjes, ideeën en verlangens de kans om tot hun volle rijpheid en kracht te komen. Dé meerwaarde van het toelaten van deze rustperiode is dat creatieve ingevingen net sneller komen én kwalitatiever zijn. 

Stel je nu voor dat je het land ononderbroken blijft bewerken -wat ons jammer genoeg niet onbekend is- dan verliest de grond zijn voedingstoffen, mineralen, raakt het uitgeput en brengt het minderwaardig voedsel voort. Kwantiteit voor kwaliteit.  Dit is een fenomeen dat we zien gebeuren -de aarde raakt uitgeput en uit balans. Hetzelfde zien we gebeuren bij velen in hun (werk)leven: kwaliteit moet plaats maken voor kwantiteit. We houden steeds hetzelfde tempo aan zelfs in een seizoen waar alles in de natuur stil valt, rust en ondergronds gaat zodat het in een volgend seizoen opnieuw ten volle kan bloeien. Wie van jullie werkt beduidend minder tijdens de wintermaanden? Wie neemt een noemenswaardige rustperiode?

Steeds in de actie en in het doen blijven leidt alleen maar tot onrust, burnout, depressie,... en minder kwaliteit. Deze blijvende activiteit is gewoon niet realistisch, er bestaat nu eenmaal zoiets als het cyclische: eb en vloed, actie en rust, bloei en sterven,...  Onze cultuur probeert ons steeds opnieuw in een richting van eeuwig durende oogst te duwen. Zichtbaar produceren en resultaat zijn doelen maar we vergeten dat een fase van "niets doen" zeer efficiënt is en net productie stimuleert. Alleen... is het niet zichtbaar voor de buitenwereld -alsof je maar wat zit te lummelen- en dat roept soms angst op: het is niet direct controleerbaar.  Hier wordt vertrouwen gevraagd.

Vertrouwen in het gegeven dat-al zie je niets aan de buitenkant- er toch vanalles aan het groeien is. Vertrouwen dat je -door de fase waar je in begeeft te omarmen- diepgang en overvloed zal creëren.

Dit winterseizoen is al even bezig; sommigen onder jullie voelen misschien al nieuw leven, nieuwe ideeën, nieuwe verlangens en projecten 'ondergronds' bewegen. Dit is een spannende tijd in die zin dat we vernieuwing voelen maar het is net nog niet het moment om het naar buiten te laten komen. Als we nog wat wachten, krijgen we meer sterkere "producten'. Het ontkiemen, het zichtbaar worden, is voor een volgende periode. Nog even geduld dus :-) Want de overvloed die we zo verlangen, laat zich pas tonen als het zijn natuurlijke cyclus kan volgen.

Warms,

Ilse