Express yourself! Of toch maar niet?

Zichtbaarheid, een spannend thema. Jezelf oprecht en natuurlijk uitdrukken: vaak wil je het graag en tegelijk is er ook de twijfel of het voldoende is, jezelf ‘gewoon’ uitdrukken?

Het is een thema dat regelmatig terugkomt binnen mijn praktijk. Ik ken het natuurlijk ook binnnen mijn eigen leven en mijn dichte omgeving. Er is vaak een vraag die ongeveer klinkt als: “ik wil graag mijn ‘ding’ (=project, werk, deel van mezelf, creativiteit,…) in de wereld zetten, kan je me hierbij begeleiden?” Binnen het thema is er meestal een vraag naar betekenis en inhoud (wat is mijn missie? wat heb ik te doen? Wat is werkelijk mijn ding?) of naar manifestatie en vormgeven (durf ik mijn idee geheel op eigen wijze vormgeven? Hoe geef ik expressie aan? Hoe druk ik mijn stempel? Hoe doe ik dat?). Beide zijn essentieel: zonder inhoud geen betekenisvolle vorm en zonder vorm geen zichtbare inhoud.

We kennen een cultuur dat graag zegt te streven naar authenticiteit, helemaal jezelf zijn -in verbinding met anderen uiteraard- en puur zijn. Velen benoemen dit ook zo te (be)leven of na te streven. In je vriendenkring lukt dit meestal wel aardig; vaak is het wanneer je de veilige sfeer van vrienden, familie en kennissen verlaat dat er je soms langzaam of plots iets ongemakkelijks bekruipt. Het is die bekende kwetsbaarheid die zich laat horen en meteen ook de vele “wat als….” stemmetjes komen op. Goed, die angst en kwetbaarheid mogen er zijn: eens gehoord ebt het vaak wel weer weg. En soms ook niet. Soms is het de neiging om (te)veel rekening te houden met anderen (je weet wel, die meegaandheid die velen zo uitput) die een grote rol speelt: we willen (voor ons belangrijke) anderen zo plezieren en pleasen dat we -zonder het te beseffen- onszelf ontkennen.

Soms heeft het niet direct met pleasen en meegaandheid te maken maar met de diepte en de betekenis van jouw ‘expressie’: hoe bezielder het voor jou is -hoe meer het van jezelf is- hoe meer de onveiligheid om het te tonen vaak groeit. Je zou hier kunnen zeggen: van hoe dieper het komt, hoe meer moed het vraagt om het zichtbaar te maken. Soms heeft het te maken met iets dat raakt aan bestaansrecht: mag dit project, idee, verlangen of werk bestaan? Mag ik het laten bestaan zoals het voor mij helemaal natuurljk voelt en klopt? Mag ik (zo) bestaan?

Het generaties (of eeuwen?) oude “Am I good enough?” of “Is it good enough?” wordt getriggerd. Het is een wonde die er nog steeds zit en die we hebben te genezen. We kunnen vrij zijn en ons vrij uiten: de uitdaging ligt bij onszelf. Dit is de nodige stap want -laat ons eerlijk zijn- er is geen dogmatische kerk, staat of autoritaire leraar meer die ons dwingt zus of zo te zijn. Er is m.a.w. geen reëel gevaar dat ons bedreigt indien we onze diepste kern en waarheden uitdrukken. De enige die ons nu nog tegenhoudt zijn wijzelf. We kunnen ervoor kiezen om dit achter ons te laten. Stel je voor wat het effect kan zijn.

“A mother who radiates self-love and self-acceptance actually vaccinates her daughter against low self esteem. - Naomi Wolf”

Het in-houden van wat we in ons leven willen uit-brengen maakt ons moe. Ik schreef er al over in het blog artikel “Creativity, a fragrance of real health“. Ik geloof hier heilig in: wanneer je kan toegeven aan je spontane creatieve impuls ervaar je wel-zijn. En dit bertreft niet enkel het gebied van de kunsten; het gaat ook op voor werk. Wanneer je via je werk op authentieke wijze kan uitdrukken, ervaar je wel-zijn. Zichtbaar jezelf zijn binnen je werk? Het zou vele burnouts, bore-outs, depressies en gevoelens van zinloosheid kunnen verhelpen. Ik heb gemerkt dat hetzelfde proces zich voor doet op je schilderij als in je onderneming/werk: dezelde thema’s, dezelfde obstakels en dezelfde vragen. Een essentieel onderdeel in mijn creatieve trainingen is je werk, je creatieve impuls in z’n waarde laten. Ik leer mensen zich uitdrukken zoals dat natuurlijk en goed voelt voor hen. Alsook de oordelen -zoals “het is niet mooi”, “het is niet kunstig genoeg”, “het is niet écht”, “het is niet logisch”- ombuigen tot meer voedende gedachten zoals: “het is authentiek”, “het is wat het is en het is prachtig”, “ik laat het toe”, “ik vertrouw op het creatief proces”, ”het is mijn waarheid”. Ook bij ondernemers speelt dit proces: jezelf tonen en naar buiten komen met je werk (bijvoorbeeld over een eigen praktijk, een eigen programma of een eigen training) is kwetsbaar. Vaak merk je dat er in eerste instantie een neiging is om je aan te passen aan wat er al bestaat binnen de markt, waardoor je een stuk eigenheid verliest. We vinden het soms moeilijk om (te) specifiek te zijn: dat valt zo op. Het is zo zichtbaar. Klopt, authenticiteit valt op.

Toen het coachen van ondernemers enkele jaren terug heel spontaan en natuurlijk op mijn weg kwam, was ik in eerste instantie wat verrast: “Waarom komen ze bij mij aankloppen?”. Nu begrijp ik waarom: ook zij stappen in een creatief proces vol uitdagingen en als er iets is waar ik bedreven en gepassioneerd in ben dan is het creatieve processen helpen deblokkeren. Of beter gezegd: mensen helpen zoeken naar de moed om zich uit te drukken en vorm te geven op een manier die hen vreugdevol maakt. En dit kan zowel over een schilderij als over een onderneming gaan.

Zo, zet je kroon op net als Louise Bourgeois hierboven op de foto

en eis je creativiteit en je droom (terug) op.

Eis zingevend en missiegedreven werk (terug) op.

Laat jouw stem in de wereld horen.

Warme groet,

Ilse

#radicallove

ilse MakelbergeMarch 15, 2020